Wiara w drodze
?Bez wątpienia Szlak św. Jakuba pomaga nam spotkać się z samym sobą. Kluczowe zawsze będzie spotkanie z samym sobą, jako pewien początek, ponieważ jest to warunek żeby spotkać się z drugim człowiekiem, a przede wszystkim z Panem Bogiem? ? te słowa ks. arcybiskupa Juliána Barrio Barrio, metropolity Santiago de Compostela wypowiedziane 19 kwietnia 2013 r. w Szafarni koło Torunia przyświecały uczestnikom VI Ogólnopolskiej Pielgrzymki Parafii Jakubowych i czcicieli św. Jakuba Starszego Apostoła, która w dniu 27 kwietnia br. przybyła na Jasną Górę. Pielgrzymka wpisała się w obchody Roku Wiary, które Bractwa i parafia św. Jakuba oraz lokalne organizacje opiekujące się Drogami św. Jakuba w Polsce pragną przeżywać na szlakach pielgrzymkowych prowadzących do sanktuarium w Santiago de Compostela.
Pielgrzymka rozpoczęła się nabożeństwem w kościele pw. św. Jakuba Starszego położonym przy Alejach Najświętszej Maryi Panny w Częstochowie. Podczas konferencji wygłoszonej w kościele o. Roman Zioła ? kustosz sanktuarium św. Jakuba Starszego Apostoła w Lęborku wygłosił katechezę pt. ?Być solą w pielgrzymce? w której podkreślił, iż ?pielgrzym ma być solą tej ziemi, i choć może idzie się w pojedynkę, lub w niewielkich grupach to tak jak szczypta soli dodana do potrawy pielgrzym ma za zadanie dawać świadectwo wiary?.
Z kościoła św. Jakuba pielgrzymi wyruszyli na Jasną Górę w procesji, na czele której niesiono relikwie św. Jakuba Starszego z Jakubowa, figurę Patrona Pielgrzymów z Simoradza oraz poczty sztandarowe Bractw i parafii Jakubowych. Kolejnym punktem pielgrzymki było spotkanie z Nuncjuszem Apostolskim ks. arcybiskup Celestino Migliore w sali o. Augustyna Kordeckiego. Na spotkanie to przybyło około 700 osób z ponad 20 parafii jakubowych, członków Bractw św. Jakuba oraz miłośników Drogi św. Jakuba.
To właśnie do członków Bractwa św. Jakuba szczególne słowa skierował Nuncjusz Apostolski w Polsce: ?Wasze Bractwo dedykowane św. Apostołowi Jakubowi pokazuje pewną bardzo nowoczesną cechę chrześcijańskiej duchowości, która jest bardzo potrzebna dla wzrostu wiary i jakże aktualna w Roku Wiary. Cecha ta zawiera się w pielgrzymowaniu, którą można nazwać Wiarą w Drodze?. Do słów tych, ksiądz Arcybiskup nawiązał także w homilii wygłoszonej podczas Mszy św. odprawionej w kaplicy cudownego obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej o godz. 12:00: ?Oto dlaczego wasze Bractwo jest tak ważne: macie do wypełnienia misję społeczną i kościelną. Oczywiście, jesteście ekspertami w organizowaniu i promowaniu ruchu pielgrzymkowego, w szerzeniu pobożności bliskiej szerokim kręgom społecznym, w podejmowaniu działalności charytatywnej, jesteście wezwani, aby gorliwie zbierać się na wspólne słuchanie słowa Bożego, jesteście wezwani, aby otwierać się na Jego światło, które uświęca, oczyszcza, ocenia i buduje. I w ten sposób będziecie mogli dawać świadectwo silnego i radosnego braterstwa oraz przyczyniać się do budowana coraz piękniejszego Kościoła i społeczeństwa?.
Eucharystia zakończyła się aktem zawierzenia wraz z ślubami złożonymi w imieniu czcicieli św. Jakuba przez ks. kan. Stanisława Czerwińskiego ? kustosza pierwszego w Polsce sanktuarium św. Jakuba w Jakubowie. Ostatnim punktem pielgrzymki było nabożeństwo Drogi Krzyżowej odprawione na wałach klasztoru jasnogórskiego, po którym poszczególne grupy pielgrzymkowe powróciły do swoich domów.
To ogólnopolskie spotkanie na Jasnej Górze było niewątpliwie czasem modlitwy i braterstwa, ale również nabrania nowych sił do podejmowania dalszych inicjatyw na Jakubowym Szlaku w Roku Wiary.
Łukasz Mróz
Tekst homilii
abp Celestino Migliore
Podczas naszego porannego spotkania przedstawiliśmy i wymieniliśmy się naszymi doświadczeniami wiary. Niektórzy z was opowiedzieli, co dla nich znaczy żyć wiarą chrześcijańską na co dzień, także w ramach Bractwa świętego Jakuba. Ja także opowiedziałem wam, jak staram się żyć wiarą każdego dnia mojego życia. Tę wymianę naszych doświadczeń poczyniliśmy w duchu programu, jaki papież Franciszek zarysował w pierwszy wieczór swojego pontyfikatu: biskup i lud Boży winni się wzajemnie wspierać w autentycznym przeżywaniu swojej wiary w codzienności; wspólnie przeżywać radość, płynącą z wiary i dzielić się jej owocami.
Teraz, podczas Mszy świętej, jesteśmy zaproszeni, aby skonfrontować nasze życie wiary ze słowem Bożym, zobaczyć, co sam Bóg mówi o naszym chrześcijańskim życiu.
Dzieje Apostolskie opowiadają, że ?w następny szabat po kazaniu Pawła w synagodze w Antiochii Pizydyjskiej zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego?. A później dodają: ?Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł?.
Mamy więc tu dwie postawy, typowe dla naszych chrześcijańskich wspólnot: jest w nich szukanie dróg jedności, braterstwa, komunii wierzących wokół słowa Bożego. Ale też widać w nich zazdrość, uczucie rozpowszechnione i niszczące nasze wspólnoty. Z jednej strony jest słowo Boże, które nas jednoczy, podtrzymuje nas na wspólnej drodze wiary i pozwala przezwyciężać przeszkody na drodze ku dobru; z drugiej strony pojawia się zazdrość, będąca źródłem podejrzeń, braku zaufania, wydawania sądów jedni o drugich, co w końcu musi doprowadzić do podziałów. Zazdrość, która często pojawia się we wspólnotach parafialnych, w stowarzyszeniach, w bractwach, bo widzi się i nie akceptuje się tego, że ktoś inny jest w czymś lepszy, ma ciekawsze pomysły, ma większy talent organizacyjny.
Refleksja zawarta w dzisiejszym słowie Bożym jest bardzo ważna. Jesteście Bractwem ? ta nazwa pochodzi od braterstwa. Często podkreśla się, że stowarzyszenie czy bractwo katolickie, jako grupa osób wierzących, szczególnie zaangażowane jest w dawanie świadectwa, w przepowiadanie wiary i w działalność ewangelizacyjną. I to jest prawda. Ale słowo Boże nam dziś przypomina, że jeszcze przed świadectwem, przepowiadaniem i ewangelizacją, musi być wspólnota, jedność, braterstwo. Inaczej nasza misja, nasze świadectwo będzie puste.
Wspólnota serc w parafii, w bractwie jest przede wszystkim darem Boga. Tworzy się ją przez częste słuchanie słowa Bożego. Możemy zbierać się razem, mówić o wierze, podejmować dzieła charytatywne, organizować pielgrzymki, być może nawet wydawać własny biuletyn, aby czuć się razem. Ale to wszystko byłoby bardzo mało, jeśli zabrakłoby zbierania się na wspólnym słuchaniu słowa Bożego i wysiłku kształtowania swojego życia na bazie tego słowa. Wspólnota serc, zbudowana wokół słowa Bożego, oczyszcza nas z zazdrości, trzyma nas daleko od podziałów, podejrzeń, braku zaufania i od wewnętrznych walk.
Tworzycie Bractwo świętego Jakuba. Ja dziś nie mówię dużo o waszym świętym patronie. Jego postać ? myślę ? wystarczająco poznaliście przy innych okazjach, jak chociażby w jego sanktuarium w Jakubowie. Ja dziś skupiam się na tym, że stanowicie bractwo, bo idea braterstwa jest w dzisiejszych czasach niezmiernie ważna.
Dwieście lat temu rewolucja francuska rzuciła trzy hasła: wolność, równość, braterstwo. Dziś dużą wagę przywiązuje się do dwóch pierwszych haseł, do wolności i równości. W ostatnich dwustu latach obszar wolności bardzo się zwiększył: dziś możemy w sposób wolny wyrażać nasze poglądy, mówić, co myślimy, także niekiedy w sposób przesadzony, i nikt temu nie przeszkadza. Możemy wyjeżdżać, wracać, podróżować i pozostawać, gdzie tylko chcemy, i nikt temu nie przeszkadza. Możemy na różne sposoby uczestniczyć w życiu publicznym i w życiu naszych społeczności: to stało się naszym prawem. Czasami narzekamy nawet, bo wydaje się, że jest za duża wolność, zwłaszcza, jeśli jej towarzyszy brak szacunku dla innych, zniewagi, groźby czy czynienie krzywdy innym bez żadnej kontroli ze strony służb porządku publicznego czy nawet ze strony prawa. Podobnie jest z ideą równości. Dziś, gdy mamy poczucie dyskryminacji, traktowania w sposób nierówny z innymi, mamy do dyspozycji sądy i adwokatów, gotowych bronić naszej sprawy przed trybunałami. Tym niemniej, mamy jeszcze obszary braku prawdziwej wolności i prawdziwej równości. Czasami te dwa hasła pozostają jednak puste, bo osoby silniejsze, osoby pozostające przy władzy, osoby bogatsze mogą robić, co im się podoba. Dlaczego? Właśnie dlatego, że zapomina się o trzeciej idei z tego łańcucha: o braterstwie. To właśnie braterstwo pozwala na dobre funkcjonowanie dwóch pierwszych idei: wolności i równości. To braterstwo pozwala nam w pełni żyć ideałami wolności i równości, bo pozwala na poszanowanie wolności naszych bliźnich. Braterstwo czyni nas wrażliwymi na tych, którzy jednak są dyskryminowani i nie cieszą się traktowaniem na równi z innymi. To braterstwo popycha nas do szukania dobrych rozwiązań dla tych przejawów niesprawiedliwości.
Papież Benedykt XVI poświęcił dwie swoje encykliki tej właśnie kwestii. Analizując przyczyny kryzysu, w jakim żyjemy, widział on jego źródła właśnie w braku postaw braterstwa i ideały braterstwa zaproponował jako punkt wyjścia dla zaradzenia wielu problemom współczesnego świata. Możemy ustanawiać wiele reguł, praw, norm, aby przeciwdziałać szerzeniu się korupcji, spekulacji, chciwości, która sprawia, że biedni są coraz bardziej biedni, a bogaci coraz bardziej się bogacą, ale jeśli nie będziemy pracować nad solidnym rozwojem braterstwa, nie będziemy pracować na tym, aby ludzie żyli prawdziwie w tym duchu, będzie bardzo trudno przezwyciężyć kryzys obecnych czasów.
Oto dlaczego wasze Bractwo jest tak ważne. Macie do wypełnienia misję społeczną i kościelną. Oczywiście, jesteście ekspertami w organizowaniu i promowaniu ruchu pielgrzymkowego, w szerzeniu pobożności bliskiej szerokim kręgom społecznym, w podejmowaniu działalności charytatywnej. Ale jesteście przede wszystkim wezwani do stawania się ekspertami w braterstwie. Jesteście wezwani, aby gorliwie zbierać się na wspólne słuchanie słowa Bożego. Jesteście wezwani, aby otwierać się na jego światło, które oświeca, oczyszcza, ocenia i buduje. I w ten sposób będziecie mogli dawać świadectwo silnego i radosnego braterstwa oraz przyczyniać się do budowania coraz piękniejszego Kościoła i społeczeństwa.
Matka z Jasnej Góry, właśnie dlatego, że jest naszą matką, dobrze wie, co znaczy braterstwo. Ona sama, jako Królowa Polski, przez wieki inspirowała miliony Polaków, którzy przybywali tu na modlitwę, i otwierała ich serca na ideały braterstwa, jako na lekarstwo na nasze problemy osobiste, rodzinne, społeczne i ogólnokrajowe. Maryja z tego sanktuarium przez wieki pomagała milionom Polaków czynić małe i wielkie cuda przez braterstwo, zaszczepione w ich serca. Polecajmy jej i świętemu Jakubowi nasze dobre postanowienia, z jakimi wyruszymy z tego sanktuarium do naszych domów; niech one będą pragnieniem życia całym bogactwem ideału braterstwa. Amen.
(27.4.2013)
