Parafia św. Jakuba Ap. w Więcławicach Starych - Archidiecezja Krakowska

Jezus odpowiadając na pytanie, które z przykazań jest największe, mówi o przykazaniu miłości. Taka odpowiedź może wywołać zdziwienie, jeśli miłość rozumiemy jako uczucie i szukanie swojej przyjemności. Przykazanie miłowania Boga całym sobą, czyli we wszystkich strefach naszego życia, i miłowania drugiego człowieka jak siebie samego, jest bardzo konkretne. Wyraża się min. w codziennej modlitwie i dobrych czynach, choćby w drobnych gestach.

"Człowiek żyje tak długo, jak długo trwa pamięć o nim"

Tak wyglądał nasz cmentarz parafialny w Dzień Wszystkich Świętych:

Jezusie, ulituj się nade mną! - tak woła człowiek, który wie, że tylko w Bogu jest jego ocalenie. Jeśli czujemy się samotni, nie widzimy rozwiązania naszych problemów, możemy błagać Boga, napraszać się, nalegać, aby przystanął i powiedział: „Idź, twoja wiara cię uzdrowiła.”. Jezus przechodzi drogą naszego życia i teraz jest wśród nas.

Wiara nie pozbawia nas problemów, ale pomaga przejść przez nie zwycięsko. Chrystus zna nasze słabości i nie zostawia nas samych, ale wychodzi nam naprzeciw. „Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy doznali miłosierdzia i znaleźli łaskę w stosownej chwili”.

„Nauczycielu dobry, co mam uczynić, aby osiągnąć życie wieczne?”- pytanie zadane Jezusowi w dzisiejszej Ewangelii również i my możemy postawić podczas Mszy św. Po raz kolejny usłyszymy, że za naszą deklaracją wiary powinny iść konkretne czyny. Jezus zachęca do pójścia za Nim. On patrzy na nas z miłością i nie zostawia nas samych na naszej drodze do królestwa Bożego.

Pan Bóg nie chciał, żeby człowiek był sam. Dał nam siebie nawzajem, abyśmy wypełniając przykazanie miłości, żyli w Bożej obecności - nawet wtedy, kiedy widzimy wady innych, albo gdy czyjeś zachowanie nas denerwuje. Eucharystia jest tym szczególnym czasem, kiedy możemy prosić dobrego Boga o przebaczenie przewinień względem innych i o umocnienie naszej miłości wzajemnej.